Adventskalender

Hier zie je dagelijks een groet uit kerk en buurt

Dinsdag 24 december

In deze laatste adventsgroet van dit jaar deelt Wim Verkerk een modern kerstverhaal met ons.
Het gaat over een jong stel met autopech ergens in de woestijn van Arizona.
Het is afkomstig van het album “Together” van de Amerikaanse singer-songwriter Tom Paxton.

On a I was two hours south of Flagstaff
cold December night
I saw them on the shoulder
Pulled off to the right
I saw the broken axle
They’re going nowhere soon
Shivering in the shadows
As the snow clouds crossed the moon

The young man looked defeated
The poor girl just looked scared
He was trying to start a fire
But the wind would not play fair
As I helped them gather mesquite
A bitter wind come through
She pulled her sweater closer
And I could see that she was due

It was Christmas in the desert
Waiting for a birth
Hoping for the angels
And some sign of peace on earth
Life is gonna find you
No matter where you are
Like Christmas in the desert
Beneath one shining star

Oh she cried and doubled over
It was clear her time had come
No hospital for miles
So, we did what must be done
In the cab of my old pick up
The closest thing to clean
The baby did what babies do
The damnedest thing I’d seen

It was Christmas in the desert
Waiting for a birth
Hoping for the angels
And some sign of peace on earth
Life is gonna find you
No matter where you are
Like Christmas in the desert
Beneath one shining star

I got them into Flagstaff
Dropped them at the ER door
This Christmas just felt better
Than all the ones before
Two kids out on the highway
Out of money, out of luck
The miracle they got
Was just me and my old truck

It was Christmas in the desert
Waiting for a birth
Hoping for the angels
And some sign of peace on earth
Life is gonna find you
No matter where you are
Like Christmas in the desert
Beneath one shining star

Maandag 23 december

Vandaag deelt Dorothee Markus haar herinneringen met ons aan de viering van het Kerstfeest toen ze jong was.
En waarschijnlijk is ze niet de enige die zich nu al kan verheugen op het samen zingen van bekende kerstliederen:

Elk jaar op kerstochtend, in alle vroegte, hoorde ik als kind het engelengezang. Terwijl ik nog in mijn bed lag, luisterde ik naar het ‘Eer zij God in onze dagen..’. Soms klonk het zachtjes, ver weg, dan weer luider en dichterbij….mooier dan zo kon kerst niet beginnen.
Later, toen ik ouder was, mocht ik zelf meezingen. Vijf uur in de ochtend verzamelden we, midden in het dorp, met fiets, muts op, handschoenen aan. Enkelen hadden een hoorn, trompet of tuba mee. En dan vertrokken we. We fietsten door het dorp en in het buitengebied naar verder gelegen plekken. En hielden halt bij de huizen of boerderijen, waar we van wisten dat er iemand woonde die ziek was of oud. En in de maagdelijke stilte van de nog donkere nacht, met boven ons de sterrenhemel klonk dan ‘Ere zij God….’. alsof we er zelf bij waren in die velden met de herders en meezongen met de engelenschare…. In de vroege ochtend kwamen we dan aan in het bejaardenhuis, waar we natuurlijk ook zongen en ontvangen werden met krentewegge en chocola. Zo begon in mijn jonge jaren kerst.
Als we op de eerste kerstdag die mooie kerstliederen zingen, denk ik vast weer even terug aan die herinnering….


Dorothee Markus

Zaterdag 21 december

Vandaag, zaterdag 21 december, komt de bijdrage van Len Borgdorff.
Hij liet zich inspireren door een Deens schilderij:

Juledag 1900
bij een schilderij van Michael Ancher, 1903

Er zweeft een regel vrouwen boven het damast.
Ze kijken je niet aan en lezen niet het boek
dat voor Marie, de vrouw die links zit, open ligt.

Het zal de Bijbel zijn – ’t is Kerst – opgeslagen
bij een psalm, of bij een profetie waar zij van
opkijken nu zij ontembaar voor zich zien wat wordt
verteld van zee, die zowel doodt als leven geeft.

De vrouwen laten zich lezen van links naar rechts.
Er wordt verloren in de wereld en geboren,
gevonden, zien ze, en verjaagd, verhoord, verwoord,
gezongen en vermoord, verwacht, bemind, bewaard.

Zij dragen zwart van links naar rechts, maar Helga niet.
Haar goud, na Ana’s handen, is een golf die kalm
komt aangerold en straks bruisend opstaat, opstraalt

als Sterre van de Zee. Maar die ook grijs kan worden
voor haar tijd, als zij zich voegt naar het geregeld zwart.

Dit grote schilderij hangt in het Deense Skagen dicht bij de plaats waar Michael Ancher het ooit vervaardigde. Van links naar rechts zie je de zussen Marie, Hulde en hun moeder Ana Hedvig Brondum. Helga en haar moeder Anna Ancher, zij zijn kleindochter en dochter van Ana Hedvig en dochter en echtgenote van de schilder.
Anna en Michael waren de spil van de Skagense schilderskolonie. De oude Ana Hedvig komt op veel schilderijen voor.

‘Juledag’ is Eerste Kerstdag (Deens)

Vrijdag 20 december

Vandaag komt de groet van de cantorij in beeld en geluid met "Nun komm der Heiden Heiland":

Donderdag 19 december

Sjouke Sytema heeft, in de rol van Micha, een brief geschreven aan Maria, zijn nichtje.
Als het grote volksfeest plaatsvindt, ligt daar ook de schaduw van de vlucht overheen.
De eeuwige universele vlucht:

Lieve nicht,
Lieve groet, ook van tante Deborah.

Via via hoorde ik dat jullie inmiddels in Bethlehem zijn aangekomen. Volgens tante sta jij op het punt te bevallen. Ze maakt zich zorgen. Je weet hoe ze is. Ze had graag bij de bevalling willen zijn.
Ik zeg steeds tegen haar: “Het komt goed. Joos is bij haar. De rust zelve.” “Mannenpraat!” is dan haar antwoord.
Maria, je weet dat ik mijn bedenkingen had bij die Gabriël met zijn mooie praatjes, maar dat verhaal van een nieuwe koning zindert nu ook rond in het paleis. Je weet dat we geregeerd worden door achterdocht, domheid en haat. Maar de meeste van deze is de haat.
Ik wil de vreugde van de geboorte niet bederven. Ik wil ook geen onheilsprofeet zijn, maar zorg dat je niet gevonden wordt door verklikkers, spionnen of soldaten van De Grote Leider.
Vlucht als het effen kan! Ik weet dat in Egypte vluchtelingen nog redelijk welkom zijn. Er zijn daar in ieder geval aan de grens geen push backs, hellehonden en prikkeldraad. Zeg tegen Joos dat ik op zijn werkplaats zal passen.

Je weet dat ik de Godsnaam niet zo gauw in de mond neem, maar “Ga met God!”

Je liefhebbende oom Micha

Woensdag 18 december

Vandaag heeft Pauline Winkler voor ons gezongen. Het lied is geschreven door Ad den Besten en te vinden in het Nieuwe Liedboek nr. 1012: "Geef aan de wereld vrede, Heer"

Dinsdag 17 december

Mariëtte Goudzwaard vond een mooie toelichting bij het lied "Komt, verwondert u hier mensen":

Verwondering

Een jonge, Aziatische student architectuur stapt op Schiphol uit het vliegtuig. Hij komt uit een tropisch land, waar vrieskou en sneeuw onbekend zijn. Wij halen hem op, het is zijn eerste bezoek hier. Het is half april, maar de lente is vergeten op tijd te beginnen. Het is bitter koud. Op de open parkeerplaats zijn wij hem kwijt. Achter de eerste auto’s vinden we hem terug, zittend op de grond. Hij ademt zwaar. In en uit. En kijkt met ongeloof naar zijn door de kou zichtbaar geworden adem. In zijn ogen zien wij een verwondering zonder weerga. Wat gebeurt er met hem? Is hij ziek? Is hij terechtgekomen in een ‘strange new world’? Wat is dit? De kinderlijke verwondering die in zijn ogen te lezen is, laat ons sprakeloos. Het is verwondering in de zuiverste vorm. Een prachtig tafereel. Iedereen lacht. Hij als eerste.

Kunnen we ons nog zo verwonderen? Of zijn we zo aan alles gewend dat niets ons nog kan verrassen? Hopelijk niet! In verwondering ligt de kiem van liefde, van kunst en van geloof. Zonder verwondering is alles grijs, uitzichtloos en leeg. Verwondering is de basis van spiritualiteit. Wie zich niet meer kan verwonderen over een nieuw geboren kind, een ontluikende bloem of een ontroerend kunstwerk, laat het leven tussen zijn vingers glippen.

Bijbelverhalen zijn mythen die uitdrukking geven aan de verwondering van mensen van duizenden jaren geleden. Als deze verhalen bevrijd worden van de dogmatische lading van eeuwen kerkelijke leer, als men teruggaat naar hun mythische betekenis, komen ze weer tot leven, worden ze splinternieuw. Dan kunnen wij, net als de jonge student architectuur, ons weer verwonderen over onze adem die in de kou zichtbaar wordt.

Uit: God Aan, vrijzinnig dagboek.
Tekst: ds. Christiane Berkvens-Stevelinck

Maandag 16 december

Als Advent vooral een blijde 'tijd van verwachting' moet zijn, lees dan het gedicht van Elisabeth Eybers dat Sjouktje Hoeksema heeft gekozen. En huiver.

Maria

’n Engel het dit self gebring,
die vreugde-boodskap – en jy het
’n lofsang tot Gods eer gesing,
Maria, nooi uit Nasaret!

Maar toe Josef van jou wou skei
en bure-agterdog jou pla,
het jy kon dink, eenmaal sou hy
die hele wereldskande dra?

Toe jy soms met ’n glimlag langs
jou liggaam stryk….die stilte instaar….
wis jy met hoeveel liefde en angs
sou hy sy hellevaart aanvaar?

Die nag daar in die stal – geeneen
om in jou nood by jou te staan –
het jy geweet dat hy alléén
Getsemane sou binnegaan?

Toe vorste uit die Ooste kom
om nederig hulde te betoon,
wis jy hoe die soldate hom
tot koning van die volk sou kroon?

En toe hy in jou arms lê,
sy mondjie teen jou volle bors,
het jy geweet dat hy sou sê
toe dit te laat was: Ek het dors!

Toe dit verby was en jy met
sy vriend Johannes huis toe gaan –
Maria, vrouw van smarte, het
jy tóé die boodskap goed verstaan?

Elisabeth Eybers  (1915-2007)

Zaterdag 14 december

Marry Achterberg werd deze zomer getroffen door een beeld onderweg:

De wijzen of koningen die het Kind komen aanbidden zijn uitgehouwen in een muur van een huis in de Eifel.
Zodat je het hele jaar door aan advent en kerst denkt.
Nu hoop ik en bid dat er wijzen komen die onschuldigen, onwetende kinderen en volwassenen hun vrede komen brengen.
Als dat zou gebeuren wordt dit een prachtige advent en kerst.

Vrijdag 13 december

Annette Kerkstra stuurde als adventsgroet een gedicht over risico nemen:

DURVEN

Durf het te proberen.
Durf lief te hebben.
Durf jezelf in te zetten.
Durf een risico te nemen.

Als je geen risico durft te nemen,
zul je nooit vooruit komen.
Je zult nooit je probleem oplossen.

Lachen is het risico een dwaas te lijken.
Huilen is het risico sentimenteel te lijken.
Je hand naar een ander uitsteken is het risico betrokken te raken.
Je gevoelens tonen is het risico je innerlijk bloot te geven.
Je ideeën, je dromen aan de massa bekend maken
is het risico dat ze zich van je afkeren.
Lief te hebben is het risico dat je geen wederliefde ontvangt.
Leven is het risico om te sterven.
Geloven is het risico van de wanhoop.
Iets proberen is het risico van het falen.

Maar risico’s moeten aanvaard worden,
want het grootste risico in het leven is niets te riskeren.
De mensen die niets riskeren, doen niets,
hebben niets, zijn niets.
Ze vermijden misschien leed en verdriet,
maar zij kunnen niet leren, voelen,
veranderen, groeien, liefhebben, leven.

Als slaven zitten ze vast aan hun gewoonten;
zij hebben hun vrijheid verbeurd.

Alleen iemand die risico’s durft te nemen, is vrij.

Donderdag 12 december

David van Dijk beloofde voor de Adventskalender 'iets gitarigs'.
Wel, luister en geniet:

Woensdag 11 december

Reinder Bosman geeft ons een kijkje in zijn keuken:

Een mini-advent op mijn keukentafel.

Voor de zomer kreeg ik bij de diploma-uitreiking van mijn mentorklas twee boeketten. Die heb ik netjes in het water gezet en bloemetje voor bloemetje weggegooid als ze eenmaal uitgebloeid en verdord waren. Bij terugkomst van mijn vakantie zag ik dat de twee vetplant-achtige staken die eerst in knop stonden, waren gaan bloeien. Ik heb het water ververst, en ze bleven het hele najaar netjes overeind staan en schoten op een gegeven moment zelfs wortel. In de schooldrukte kwam ik er maar niet aan toe om ze te planten, tot ik een paar dagen terug zag dat ze nu toch echt waren gaan hangen. De wortels hadden nu ook stengels gevormd en waren echt stekjes geworden, dus die stekjes heb ik geplant. Van twee staken naar vijf stekjes, geboren in een kribbe. De naam van het plantje, bleek na een rondje googlen: hemelsleutel.

Mussen
 Vroeger had je ze versmaad
niet de aandacht waard, maar nu
ben je geboeid door hun gescharrel
in het vale van de takken rond de voederplaats
lijfjes flets bruin, kopjes iets meer bruin
ja alles wordt schaarser

maar zij, geen nood
en ook hier op de vensterbank
vaag roze puntjes boven in de stugge vetplant

volhouden, blijven geloven, dat is het.

Herman Coenen

Dinsdag 10 december

Aletta Gerritsen vond dichters die laten zien dat 'hoop' iets anders is dan afwachten:

Er gaat een hoop veranderen
Werd ons beloofd.
Zelfs de hoop zelf.
Hoop, schuchtere broer van moed.

Judith Herzberg

Maandag 9 december

Peter Lindhoud laat ons kennismaken met Advent door Afrikaanse ogen:

“Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je!”

Heb je die ochtend hout gesprokkeld, water gehaald, sorghum gestampt en nu zit je buiten je potje te koken. Zoals elke dag. Niets bijzonders. Staat daar ineens een vreemde. Niet zien aankomen. Hij kent bovendien ook nog je naam. Da’s schrikken. En vertelt hij ook nog dat je zwanger bent, terwijl je van de prins geen kwaad weet. Niet zomaar zwanger maar van een speciaal kind. Alsof niet elk kind speciaal is. Maar deze is wel heel speciaal, zegt hij. Afwachten wat Jozef er van vindt.
Peter Lindhoud (Tekeningen bij ‘Evangelie door Afrikaanse ogen`)

Zaterdag 7 december

Harma van der Zwaag vertelt over kerstfeest vieren met je kleinkinderen:

Gedichtje

Dit gedichtje heb ik mijn kleinkinderen met kerst voorgelezen.
Ieder kreeg een kaarsje die brandde.
Een voor een werd er een kaarsje uitgeblazen en aan het eind weer aangestoken.
Ze vonden het geweldig om te doen.

Er waren eens tien kaarsjes met vlammetjes zo fijn
Ze wilden op het kerstfeest graag goede lichtjes zijn.

Een kaarsje viel het tegen altijd in vlam te staan
Hij doofde snel zijn lichtje en is toen uitgegaan.

Er waren nog negen kaarsjes en een van de negen zei:
” Ik vind het hier niet prettig” en stapte uit de rij

Er waren nog acht kaarsjes, het was een mooi gezicht
Een dacht: ik ben de beste en meteen verdween zijn licht.

Toen stonden van de kaarsjes er zeven nog in vlam
Maar een vergat te branden, hij wist niet hoe dat kwam.

De vlammen van de kaarsjes die brandden honderduit
Een zei: ik ben de mooiste, en ja, toen ging hij uit.

Nog maar vijf kaarsjes over, wat zullen we gaan doen?
een brandde veel te haastig, opeens verdween hij toen.

Er stonden nog vier kaarsjes, ze brandden feller op
Een werd uitgeblazen, hij lette niet goed op.

Van die drie laatste kaarsjes ging een met het donker mee
Hij vond het niet meer nodig, toen stonden er nog twee.

Die beide kleine kaarsjes wat waren ze alleen
Een ging van moeheid slapen, toen was er nog maar een.

Het laatste kleine kaarsje dat eenzaam achterbleef
dacht: als ik mijn lichtje eens aan een ander geef.

Toen heeft dat ene kaarsje het feest nog net gered
En heeft alle kaarsjes opnieuw in vlam gezet.

Nu branden alle kaarsjes met een vlammetje zo fijn,
Zij willen op het kerstfeest graag goede lichtjes zijn.

Vrijdag 6 december

Vandaag legt Ruud Moll een link tussen het kerstverhaal en de toekomst:

Van alzo veer

Het mooie van het kerstverhaal vind ik, dat God naar ons toekomt. Van alzo veer. Hij/Zij zoekt ons op in ons alledaagse bestaan van liefhebben en loven, van liegen en bedriegen.
We hoeven ons niet op te werken naar God ‘in den Hooge’. Een route, die alleen weggelegd is voor de goedgelovigen. God daalt naar ons (niveau) af in de gedaante van een onschuldig kind.
Wat is dat toch een hartverwarmende gedachte. Alle reden voor een (kerst) feestje.

Ruud Moll

Donderdag 5 december

Wil van Dijk denkt terug aan het kerstfeest in coronatijd:

Een krentenbol als kerstdiner

Zoals ieder jaar werd ik door mijn oudste zus en zwager uitgenodigd voor het kerstdiner op eerste Kerstdag. Ik nam die uitnodiging graag aan. Mijn zus besprak met mij haar plannen wat we zouden gaan eten, maar zij weet ook dat ik geen fijnproefster ben, en ik zei: “ach, al geef je me een krentenbol, dan ben ik ook al dik tevreden, ik vind de gezelligheid het belangrijkst”.
Eerste Kerstdag brak aan, lekker gezongen tijdens de dienst met de cantorij. Ik was net gearriveerd bij mijn zus, toen ik een appje kreeg van een medecantorijlid: “ik vind het heel vervelend, maar ik heb net ontdekt dat ik positief test op Corona”. Ik aarzelde geen moment, en ging meteen naar huis, want ik wilde niemand besmetten. Eenmaal thuis had ik geen zin meer om te koken, dus ik zat tevreden op de bank met….een krentenbol.

Woensdag 4 december

Ally Bouter geeft alvast een voorproefje op de vesper van vanavond:

AllyBouter

Verschillende kunstenaars werden geïnspireerd door de lofzang van Maria. Vandaag lezen we het gebed van Hanna Lam, dat ze Magnificat noemde. De lofzang werd gezongen in een ontmoeting tussen Maria en Elisabeth. We kijken naar het hongerdoek van Lucy D’Souza dat deze twee blije vrouwen verbeeldt.

Magnificat

‘Zingen is zijn, is zeggen,
niet meer zwijgen,
is boven alle angst uit gaan stijgen
en licht ontwaren in de duisternis,
het onbevangen licht van genesis.

Het is opnieuw genade vinden
in uw ogen,
niet langer gekleineerd,
niet neergebogen,
maar leven in een alledaags bestaan
dicht bij de maatslag van uw grote naam.

Dan worden hongerigen
niet meer uitgesloten,
dan telt geen geld,
geen macht meer van de groten,
maar ligt het kleed van de barmhartigheid
wijd over deze aarde uitgespreid.’

Dinsdag 3 december

Ype Viersen heeft zijn inspiratie op straat gevonden:

NU ZIJT WELLEKOME

Ze zeggen dattet het mooiste wijk van Utrech is.
De Lauwerech? Wie zeg dat?
Nou, de mensen zelf die er wonen. En als die dat zeggen, wie ben ik dan om te zeggen dat het niet zo is, woar?

ype1
ype2

En kijk zelf, jochie. Het is helemaal geen platvloers volk dat er woont. Als je het wijk binnenkomt door de Verenigingsdwarsstraat, word je direct opgeroepen om je ogen te richten op wat boven is. Waar vind je dat nog? In Tuindorp?

Ondertussen lees ik in het Ouderlingenblad dat de wereld steeds onherbergzamer wordt. En over de vraag hoe de kerk aanwezig is in de wijk. Is de kerk een plek van herbergzaamheid? Wat kunnen voorbijgangers daar vinden als ze binnenkomen? Hoe worden ze ontvangen?

Nog mooier lijkt het mij als niet alleen de kerk maar ook de wereld een beetje herbergzamer wordt. Voor al die mensen onderweg. Ook door de Lauwerecht. Daarom moeten we niet teveel omhoog kijken, want dan zien we elkaar niet meer. Misschien is het beter om als adventsoefening elkaar in de komende weken wat vaker aan te kijken en te zeggen: U zijt ook wellekome. Net als onze lieve Heer.

Ype Viersen

Maandag 2 december

De eerste bijdrage van de "Adventskalender 2024" komt van Henk Poot.
Hij stuurt ons een gedicht van Peter Maurin uit "Medemens 4"

De wereld zou beter af zijn
als mensen probeerden beter te worden.
En mensen zouden beter worden
als ze ophielden te proberen om beter af te zijn.

Want als iedereen probeert
beter af te zijn,
is niemand beter af.
Maar als iedereen probeert beter te worden,
is iedereen beter af.

Iedereen zou rijk zijn
als niemand probeerde rijker te worden.
En niemand zou arm zijn
als iedereen probeerde de armste te zijn.

En iedereen zou zijn
wat hij zou moeten zijn
als iedereen probeerde te zijn
wat hij wilde dat de ander was.

Halen en brengen
Is het niet makkelijk om zelf naar een viering te komen, dan halen we je graag op. Bij contact vind je daarvoor een telefoonnummer.

Huis in de Wijk
Huis in de Wijk is een ontmoetingsplek, een huiskamer voor de bewoners van Tuindorp en de omliggende wijken. Maar het is ook een plek om gericht deel te nemen aan allerlei activiteiten. Er is een breed aanbod, voor denkers en doeners, voor elk wat wils. Van een kookworkshop, of een filmavond tot een lezing of een gesprek rond een aansprekende thema. Een actueel overzicht van de activiteiten kun je vinden in de agenda.

Voor meer informatie: Els Sytema

Opvang
Tijdens de zondagse diensten is er oppas aanwezig voor de kinderen. Aan het eind van de dienst komen ze in de kerk, zodat ook zij de zegen mee krijgen.

Speciale activiteit
Gemiddeld eens in de vier weken is er tijdens de viering een speciale bijeenkomst voor de kinderen. Met een verhaal, gesprek of spel willen we kinderen op hun eigen niveau betrekken bij het geloof. In de weken voor Kerst en Pasen hebben we speciale projecten en Palmpasen is elk jaar een feest. Let op de agenda op de homepage.

Orgel

Ruprecht-Orgel
Het orgel dat de Utrechtse Tuindorpkerk siert, werd tussen 1704 en 1715 gebouwd voor de Minderbroederskerk te Roermond. Bouwer was vrijwel zeker de uit Westfalen afkomstige orgelmaker Conradus Ruprecht II. Van zijn belangrijke oeuvre bleef verder slechts enig pijpwerk en een tweetal orgelkasten bewaard, zodat het Utrechtse Tuindorpkerk-orgel als een uniek instrument kan worden bestempeld.
Meer informatie over het orgel: www.stichtingruprechtorgel.nl

Psalmen voor Nu groep
Met enige regelmaat wordt er in de diensten door onze jongeren één van de ‘Psalmen voor Nu’ of andere muziek gespeeld en gezongen. Dit onder leiding van David van Dijk, die voor de diverse muziekinstrumenten mooie arrangementen componeert.
Neem voor meer informatie contact op.

Cantorij
De cantorij van de Tuindorpkerk bestaat uit een groep enthousiaste gemeenteleden. Onder leiding van cantor-organist Dorien Schouten repeteert de Cantorij wekelijks om regelmatig mee te werken aan de zondagse vieringen, maar ook bij bijzondere gelegenheden.
Repetities: donderdagavond 19.30-21.00 uur in de Tuindorpkerk.
Wil je een keer mee komen zingen op donderdag? Van harte welkom, de deur onder de toren is open. Of neem contact op met Dorien Schouten. Voor meer informatie: dorienschouten@gmail.com / 06-11924515

Nieuwe vormen
Wij zijn voortdurend bezig met het vernieuwen van onze vieringen. We bieden deze vieringen aan onder de noemer Vierkrachtviering. Bij de Vierkrachtviering worden vooral ook gemeenteleden betrokken. We willen namelijk ook hun verhalen horen. Gelukkig hebben we als Tuindorpkerk veel muzikaal en ander creatief talent in huis en we mogen ook rekenen op onze gastvoorgangers die graag meewerken.

Kunst- en Interieurcommissie Tuindorpkerk
In de kerkzaal van de Tuindorpkerk verzorgt de kunst- en interieurcommissie Tuindorpkerk (KIT) exposities van schilderijen en andere beeldende kunst van kunstenaars die bereid zijn werk in de kerk te exposeren dat qua stijl, thema of kwaliteit binnen onze muren past. Het werk dat tentoongesteld wordt is niet per definitie religieus van aard, maar roept wel altijd religieuze of spirituele reflecties op bij de toeschouwer. Soms exposeren we werk van gemeenteleden. Hier vind je een overzicht van de kunstenaars die de afgelopen jaren in de Tuindorpkerk hebben geëxposeerd. Als je suggesties voor een nieuwe expositie hebt, kun je deze mailen aan kit@tuindorpkerk.nl.

Gedenken
In de dienst is er ook gelegenheid voor gebed en gedenken. In stilte en in woord is er tijdens onze vieringen altijd een moment om stil te staan bij diegenen die er niet meer zijn, of mensen waar we in gedachten bij willen zijn.

Gedachtenisdienst
Rond 2 november (Allerzielen in de katholieke traditie) is er in de Tuindorpkerk de gedachtenisdienst, waarin we onze gestorvenen gedenken. We ontsteken een kaars voor alle gemeenteleden die in het afgelopen jaar zijn overleden. Ook kunnen gemeenteleden een kaarsje aansteken voor dierbaren die (langer geleden) zijn overleden.

Doopdiensten
Het teken van de doop vertelt je dat je met Jezus de weg van God mag gaan. Het allerkleinste kind mag dit teken van de verbondenheid tussen God en mens al ontvangen. Maar ook de volwassene die voor God kiest en Jezus wil navolgen, kan zijn keuze door het teken van de doop bevestigen en bekrachtigen.

Kruisjes
In de kerkzaal hangt links van het liturgisch centrum een groot kruis, met daaromheen kleinere kruisjes.
De kruisjes rechts van het grote kruis hebben vier gelijke benen: de twee houten latjes kruisen elkaar precies in het midden. Dit zijn de doopkruisjes. Een dergelijk kruisje wordt opgehangen in de week nadat in onze kerk een kind is gedoopt en de naam van de dopeling in de dooprol is bijgeschreven. Op de achterkant staan op een plaatje de naam van de dopeling genoteerd en de data van geboorte en doop.
De kruisjes die aan de linkerkant van het grote kruis hangen, noemen we gedachteniskruisjes. Zij herinneren aan de gemeenteleden die gestorven zijn. Op de zondag na het overlijden van iemand die bij onze gemeente hoort, wordt een gedachteniskruisje in een standaardje op de tafel van het liturgisch centrum geplaatst. De voorganger steekt daarbij een olielampje aan met het licht van de paaskaars.
In de week na de dienst wordt het kruisje, voorzien van de naam van de overledene en de geboorte- en sterfdatum, naast het grote kruis opgehangen.
Eén jaar blijven de kruisjes om het grote kruis hangen. Daarna worden ze van de wand gehaald. Op de zondag, een jaar na doop of overlijden, komen ze weer in de standaard van de tafel van het liturgische centrum. Voorganger en gemeente staan onder andere in gebed stil bij de doop of de dood van ons gemeentelid, een jaar eerder. Na de dienst krijgt de familie het kruisje mee naar huis. De familie wordt altijd expliciet uitgenodigd voor deze dienst.

Diaconie
Als kerk vinden wij het belangrijk dat we omzien naar andere mensen, ervoor zorgen dat mensen zich goed voelen en vanuit hun kracht kunnen leven. Dat lukt helaas niet altijd. Soms kun je in de problemen zitten. Dan kun je behoefte hebben aan hulp. Vanuit de kerk zien we het als onze opdracht de ander nabij te zijn, te helpen, dat noemen we diaconaat. Er zijn mensen binnen de kerk die zich speciaal inzetten om hierin een helpende hand te bieden.

Kerkenraad
De kerkenraad is het bestuur van de Tuindorpkerk. Ze bestaat uit alle ambtsdragers en wordt zonodig aangevuld met vertegenwoordigers van commissies en werkgroepen. De raad behandelt en behartigt de activiteiten in en rond de Tuindorpkerk. Het dagelijks bestuur van de kerkenraad wordt gevormd door het moderamen.

Predikant
De Tuindorpkerk heeft als vaste predikant ds. P.J. (Piet Jan) Rebel. Hij is aanspreekpunt voor de gemeente. Via contact kun je de predikant bereiken. In onze vieringen gaan behalve ds. Rebel ook regelmatig theologen voor die lid zijn van de Tuindorpkerk of die daarmee op een bijzondere wijze zijn verbonden.

De (gast)voorgangers dragen bij aan de vieringen, vaak ook aan vieringen met een bijzonder karakter, denk aan onze Vierkrachtvieringen, ze verzorgen leerhuizen, zijn betrokken bij gesprekskringen en/of maken deel uit van een of meer commissies van de Tuindorpkerk.

Kampeerweekend
In de zomer strijkt een groot deel van de Tuindorpkerkers met tenten en caravans neer op een camping bij Baarn. Dat gebeurt al tientallen jaren. Het is een weekend vol vrijheid en gemeenschappelijke activiteiten. Op zondagmorgen is er een openluchtviering waarbij zich vanzelf veel mensen van buiten de Tuindorpkerk aansluiten.

Activiteiten
Wij zijn een actieve gemeente, gedurende het hele jaar organiseren wij activiteiten vanuit de Tuindorpkerk. Van kleine gesprekskringen en leerhuizen tot een geheel verzorgd kampeerweekend. Bij ons is er ruimte voor ieder project.

Ook binnen de dienst is er ruimte voor creativiteit, we hebben verschillende muzikale groepen, een bloemengroep en nog veel meer.

Bedankt voor de aanmelding.

Liturgie
De liturgie in de Tuindorpkerk heeft een heel eigen karakter door de aandacht die gegeven wordt aan de Joodse wortels van het christelijk geloof. Zo wordt elke zondagmorgen een (klein) gedeelte gelezen uit de Tora afdeling, die de sabbat voorafgaande aan de zondag in de synagoge gelezen is.

Bloemengroep
Elke zondag staat er weer een bloemenboeket in het liturgisch centrum, verzorgd door de bloemengroep. De bloemen zijn altijd passend bij de liturgische kleur van dat moment. Na de dienst worden de bloemen naar mensen gebracht die een felicitatie of ondersteuning vanuit de kerk krijgen.
Voor meer informatie kun je contact opnemen met Caroline Jansze.

100 Euro

Doopdiensten
Het teken van de doop vertelt je dat je met Jezus de weg van God mag gaan. Het allerkleinste kind mag dit teken van de verbondenheid tussen God en mens al ontvangen. Maar ook de volwassene die voor God kiest en Jezus wil navolgen, kan zijn keuze door het teken van de doop bevestigen en bekrachtigen.

50 Euro

25 Euro

10 Euro

5 Euro

Commissie Groene Kerk
Sinds 2012 is de Tuindorpkerk aangesloten bij een groeiende groep geloofsgemeenschappen die zich hard maken voor duurzaamheid, sociale rechtvaardigheid en het vergroenen van de eigen gemeenschap. In dat kader organiseert de commissie met regelmaat acties in de kerk om dit te bereiken. Zie ook www.groenekerken.nl. Wil je hier ook aan bijdragen, neem dan contact op.

Kruisjes
In de kerkzaal hangt links van het liturgisch centrum een groot kruis, met daaromheen kleinere kruisjes.

De kruisjes rechts van het grote kruis hebben vier gelijke benen. Dit zijn de doopkruisjes. Een dergelijk kruisje wordt opgehangen in de week nadat in onze kerk een kind is gedoopt en de naam van de dopeling in de dooprol is bijgeschreven. Op de achterkant staan op een plaatje de naam van de dopeling genoteerd en de data van geboorte en doop.

De kruisjes die aan de linkerkant van het grote kruis hangen, noemen we gedachteniskruisjes. Zij herinneren aan de gemeenteleden die gestorven zijn. Op de zondag na het overlijden van iemand die bij onze gemeente hoort, wordt een gedachteniskruisje in een standaardje op de tafel van het liturgisch centrum geplaatst. De voorganger steekt daarbij een olielampje aan met het licht van de paaskaars.

Eén jaar blijven de kruisjes om het grote kruis hangen. Daarna worden ze van de wand gehaald. Op de zondag, een jaar na doop of overlijden, komen ze weer in de standaard van de tafel van het liturgische centrum. Voorganger en gemeente staan onder andere in gebed stil bij de doop of de dood van ons gemeentelid, een jaar eerder. Na de dienst krijgt de familie het kruisje mee naar huis. De familie wordt altijd expliciet uitgenodigd voor deze dienst.

Gedachtenisdienst
Rond 2 november (Allerzielen in de katholieke traditie) is er in de Tuindorpkerk de gedachtenisdienst, waarin we onze gestorvenen gedenken. We ontsteken een kaars voor alle gemeenteleden die in het afgelopen jaar zijn overleden. Ook kunnen gemeenteleden een kaarsje aansteken voor dierbaren die (langer geleden) zijn overleden.

Samen gedichten lezen
Leo Vroman schreef: “Gedrukte letters laat ik u hier kijken, maar met mijn warme mond kan ik niet spreken, mijn hete hand uit dit papier niet steken; wat kan ik doen? ….. “ Ik weet maar één ding: Kom en doe mee! Doe vier keer per jaar mee op zondag van vijf tot acht en lees met ons poëzie. Inmiddels al wel een jaar of tien komt een gezelschap van meest Tuindorpkerkers bij elkaar om samen een bundel gedichten te lezen. Waarom samen lezen? Omdat gedichten soms net puzzeltjes zijn en dan kun je elkaar helpen om de betekenis op te sporen. Of omdat één regel uit een gedicht je soms zo raken kan, dat je dat graag met anderen wilt delen. Of omdat je poëzie moet horen en je een gedicht aan andere mensen kunt voorlezen. Of omdat het er anders niet van komt om gedichten met aandacht te lezen. Of omdat je benieuwd bent wat anderen vinden van dat ene gedicht dat jou zo trof. Of omdat …. Zeg het maar en doe mee. Hoe gaat het? We lezen twee bundels per jaar, de ene op twee avonden in november, de andere op twee avonden in maart. Iedere deelnemer kiest uit die bundel zijn favoriete gedicht uit, leest deze voor aan de andere deelnemers en dan hebben we het er over. Dat is alles en het blijkt voldoende te zijn voor gezellige, onderhoudende en leerzame bijeenkomsten. Hoewel …eerlijkheidshalve moet er bij worden gezegd dat we eerst samen eten. Dat doet de sfeer ook heel goed. Daar gaat het natuurlijk niet om, maar het is wel mooi meegenomen. Wie meer wil weten: ally.bouter@xs4all.nl en yviersen@gmail.com

Heren op Leeftijd
Het HOL-gezelschap is een open groep van Heren Op Leeftijd, die een keer per maand samen koffie en/of een glaasje drinken en daarbij de laatste ontwikkelingen in kerk, staat en maatschappij tegen het licht houden. De deelnemers zijn veelal bezoekers van de Tuindorpkerk; er zijn trouwe bezoekers en anderen schuiven zo nu en dan aan. Het kan allemaal. Het is een mogelijkheid om andere heren (beter) te leren kennen, je hart te luchten over bovengenoemde ontwikkelingen of om er gewoon even uit te zijn. Iedere eerste vrijdagmorgen van de maand, van 10.30 – 12.00 uur in de huiskamer van het Huis-in-de-wijk. Inlichtingen bij Mendé Scholten, tel. 271 01 58 of bij Ype Viersen, tel. 06 – 13 15 40 05

Female & Fifty
Female and fifty (F&F) is een groep vrouwen van 50plus rond de Tuindorpkerk die ongeveer tien keer per jaar op de tweede vrijdag van de maand bij elkaar komt. Een avond van F&F vindt plaats in het Huis in de Wijk en begint regelmatig maar niet per se met een gezamenlijke maaltijd. Daarna is er een gezamenlijk activiteit die kan variëren van het bekijken van een film, het samen zingen onder begeleiding, een creatieve activiteit tot een avond waarop iemand wordt uitgenodigd die iets vertelt of ons begeleidt bij een onderwerp waarin hij of zij deskundig is. Alles onder het genot van koffie/thee en eventueel een borrel na. Voor nadere informatie kun je terecht bij: Anneke van Dijk, telefoon 030-2713720 of Tineke Drogendijk, telefoon 030-2711844.

Jeugdgroep

De jeugdgroep van de Tuindorpkerk bestaat uit een groep van ongeveer 20 kinderen en jongeren tussen de 12 en 18 jaar. De leiding van de groep bestaat uit ouders. Doel van de groep is overdracht van geloofservaring en het versterken van de onderlinge contacten.

Ieder jaar wordt een aantal huiskamerdiensten gehouden in het Huis in de Wijk. Enkele keren per jaar wordt tijdens huiskamerdiensten een bijdrage aan een jeugddienst of een Vierkrachtviering voorbereid. Ook helpen de jongeren ongeveer één keer in de zes weken bij het naar de kapel begeleiden van de bewoners van Bartiméushage in Doorn.

Daarnaast worden er vrijdagavondactiviteiten georganiseerd. Bijvoorbeeld samen film kijken, naar de klimmuur, bowlen, biljarten en Sirkelslag.

Voor meer informatie kan je contact opnemen met de jeugdouderlingen.

Basiscatechese
Kinderen uit groep 7 en 8 volgen twee jaar basiscatechese op een doordeweekse avond. Het gaat om een programma van jaarlijks tien wekelijkse bijeenkomsten van een uur. Het eerste jaar staan christendom, jodendom, islam, beelden en symbolen centraal. Het tweede jaar draait om de bijbelverhalen. Doel is kinderen te leren om zelf hun weg te zoeken, ze te leren denken als christen. Er wordt van alles uitgelegd, maar de kinderen moeten vooral zelf nadenken.
Voor meer informatie kan je contact opnemen met Jan Wilten.

Leerhuizen
Regelmatig wordt in de Tuindorpkerk een leerhuis georganiseerd. Soms rondom een boek, soms rondom een thema. De leerhuizen zijn soms een enkele avond, soms drie avonden. Ook vinden wel leerhuizen overdag plaats. Deze leerhuizen worden aangekondigd op de site, via de Nieuwsbrief en tijdens een viering.

Mediatief bijbellezen
Stilte is mogelijk in de mode, stil zijn rond het Woord is al zo oud als het christendom. De stilte zoeken om iets van God op te vangen, dat is wat een groep uit onze gemeente al een aantal jaren oefent, elke tweede dinsdagavond van de maand. De basis is een Bijbeltekst, en de avond bestaat vooral uit stilte en gebed. Nieuwe deelnemers zijn van harte welkom. Heb je belangstelling, neem dan contact op met Dorothee Markus of Ally Bouter, ally.bouter@xs4all.nl

Joodse herkomst
De Tuindorpkerk is zich er uitdrukkelijk van bewust dat het christelijk geloof voortkomt uit en nog steeds stoelt op het joodse geloof. Dat komt onder andere tot uitdrukking in de manier waarop we onze viering beginnen. De kaarsen van de menorah branden al als de mensen binnenkomen en aan het licht daarvan wordt de paaskaars aangestoken. De voorganger zegt of zingt het sjema. We lezen in de viering de lezing van de Thora zoals die de dag daarvoor, op de Sjabbat, in synagogen geklonken heeft. Op de avond van Witte Donderdag komen we bij elkaar voor een Sedermaaltijd. Daarbij volgen we de Haggada. De kerk kent ook een joods leerhuis.