Het eerste lied dat in de dienst van afgelopen zondag werd gezongen was nr. 216: “Dit is een morgen als ooit de eerste / zingende vogels geven hem door”. Het is een vertaling van het bekende “Morning has broken”. Een ochtend zo puur en fris als de eerste scheppingsdag. Toen ik het hoorde dacht ik “Nou, mooi niet!”
De zingende vogels waren zondag krijsende meeuwen die vochten om het oude brood dat iemand in de Vecht had gekieperd. De plastic tas waar het brood in had gezeten dreef een eind verder langzaam in de richting van Maarssen. Op de radio was zojuist verslag gedaan van de rellen op Urk. Niet zo’n bemoedigend begin van de nieuwe dag.
Het schilderij dat achter Ties en Wim Verkerk te zien was, is door schilder Willem van den Heuvel “Eva & De Boom van de kennis van Bevorderlijk en Schadelijk” genoemd. Kleurrijk schilderwerk. Bovenin is de hemel nog donker en lijkt het nog volop nacht. Maar lager, boven de horizon, wordt het al licht. Langzaam maar zeker zal die donkere hemel verbleken. Een ochtendschilderij.
In het midden staat een boom vol kleur met een kruin die wel iets heeft van een hart. Maar is het wel een boom? Linksonder zien we twee mensen spelen in het water. Adam en Eva? Die boom zou ook een fontein kunnen zijn met een lichte en een donkere kant: “Bevorderlijk en Schadelijk” noemt de schilder het. Wat maakt het leven mogelijk en wat breekt het alleen maar af?
Een veelkleurige wereld op een grijze grauwe morgen. En gaandeweg de viering ging buiten zelfs de zon schijnen: “licht dat ooit speelde waar Eden lag”. Het lied en het schilderij, bij toeval troffen ze elkaar. Het was een hoopvol teken. We gingen een wandeling maken.
YV
