Koffiegesprekken op afgelopen 12 december
Opnieuw kwamen 14 gemeenteleden in 4 huizen bij elkaar voor een koffiegesprek over de Vierkrachtviering van 5 december over Geven en Ontvangen.
Eén groepje meldde de goede verbinding in deze Vierkrachtviering tussen de twee vormen van verwachting en verlangen: uitzien naar de geboorte van het bijzondere kind van Godswege én de eveneens gespannen verwachting wat Sinterklaas ons zou brengen dit jaar! Ook de persoonlijke wensen in de schoenen, die vervolgens ingevlochten werden tot voorbeden, was voor ons een prachtige en ontroerende verrassing.
En natuurlijk de verrassing van de Sinterklaasliedjes: zó goed getroffen, heel bijzonder.
Zo raakte het “Zie ginds komt de toekomst, wij zien er naar uit…” echt een snaar.
En het mooie en grappige lied over de Geest die uit fietsen ging…
Door storm en door regen,
door weer en door wind,
brengt hij de verhalen
bij elk mensenkind.
De meeste groepjes meenden in eerste instantie dat het gemakkelijker is te geven dan te ontvangen. Zou dat kunnen liggen aan de opvoeding met calvinistische inslag, die de meesten van ons kregen?
Uiteindelijk gaat het om het goede evenwicht tussen die twee, en dat is een zoektocht. Je moet geen van beide overdrijven; dat kost de een minder moeite dan de ander. Het blijkt bijv. best lastig om als mantelzorger een balans te vinden tussen het geven en ontvangen en om je grenzen te stellen.
Een groepje meldde: “Als je een liefdevolle opvoeding hebt genoten, kun je wellicht beter geven, omdat je éérst liefde hebt ontvangen. In onze huidige maatschappij zien we helaas dat er veel egoïsme is ontstaan. Mensen die geen rekening meer houden met de omgeving, het zelfs niet zien als er iemand geholpen moet worden”.
Een ander groepje sprak over ‘dankbaarheid’. Dankbaar zijn als je iets goeds hebt ontvangen, met als reactie de neiging om iets terug te doen, iets te geven. Maar, zei men, je moet daar ook mee oppassen, want voor je het weet wordt één grote ruilhandel. Dat kan de bedoeling niet zijn.
Je kunt dankbaarheid ook in een ruimer perspectief zien, het hoeft niet te gaan over een concrete weldaad die je hebt ontvangen. Bijv. dankbaar zijn dat je leeft of gewoon, dat je door de stad fietst en al die verschillende mensen ziet.
Als je het zo bekijkt, gaat het ontvangen aan het geven vooraf. Je hebt al veel ontvangen, maar heb je er altijd oog voor? En zou je dankbaarheid ook kunnen leren?
Uiteindelijk was het grappig om te zien dat in de meeste huizen de volgende conclusie werd gedeeld: “Zorg goed voor jezelf, dan kun je ook goed voor een ander zijn. Dus: eerst ontvangen en dan geven”. Dat zou voor veel vrouwen en m.n. die van de oudste generatie, nog wel eens moeilijk kunnen zijn. Want je kunt je naaste alleen maar liefhebben, als je óók jezelf liefhebt, óók voor jezelf zorgt. Zou het daarom niet zinvol zijn om in elke eredienst te horen: “Heb daarom de Levende lief met hart en ziel en met inzet van al je krachten. En heb je naaste want die is net als jij” i.p.v. het “… en heb je naaste lief als jezelf?”. Zodat je beseft dat je ook van jezelf mag houden, omdat er in elk geval Eén is die al van jou houdt? Omdat je goed bent, zoals je bent, een mensenkind gemaakt naar Gods beeld?
Uit alle groepjes kwam de reactie dat het goed is om elkaar in dit soort settings te ontmoeten. Wanneer spreek je elkaar anders over dit soort (geloofs-)vragen?
Eveline, Peter, Frederiek, Ype, Janneke, Ruud, Gerrie, Wil,
Marry, Jannelies, Mariëtte, Sjouktje, Hilbert en Ineke
