Op 4 mei 2010 werd de Dodenherdenking op de Dam in Amsterdam verstoord doordat een man plotseling begon te roepen tijdens de twee minuten stilte. De schok en de paniek waren enorm. Mensen renden in allerijl van het plein. Naar aanleiding van deze gebeurtenis schreef Ramsey Nasr de dag daarna als dichter des vaderlands een gedicht dat dit jaar actueler is dan ooit.
Een mooie dag om stilte te verscheuren
Een mooie dag om stilte te verscheuren.
Oud-strijders staan te beven aan de kant
de blikken op zwartwit – en het gebeurt.
Gewoon, omdat het kan. Omdat één man.
Het is de wet van Nederland. Bij ons
moet alles vroeg of laat een keer gebeuren
dus dan ook dit. Elkeen zoekt naar het licht
als hamsters in een bak met open deuren.
Ik heb vandaag mijn oorlogsland herdacht
en struikel voort in ongeremdheid
zozeer bevrijd dat ik een kind vertrap.
Vlak voor mijn voeten valt een hoogbejaarde
in zijn soldatenpak. Hij huilt. Ik kijk.
Waar alles mag, is ieder vogelvrij.
Ramsey Nasr
Meer dan in 2010 leeft momenteel de angst dat er iets zal gaan gebeuren tijdens de dodenherdenking door mensen die menen om als profeten mensen wakker te moeten schudden en dat op het verkeerde moment en op de verkeerde manier.
In het gedicht gaat er vrij snel een vinger naar de ik van het gedicht. Dat is in dit geval net zo goed de lezer.
Len Borgdorff