Ter voorbereiding van de startzondag op 4 september zong de cantorij gisteravond een Ierse zegenbede. Ik kende die niet. Zowel de melodie als de tekst ontroerden me, zelfs zo dat het vervolg van de cantorijrepetitie goeddeels aan me voorbij ging.
Op de startzondag maakt deze gezongen zegenbede dus deel uit van een viering die ook dient als opmaat voor onze toekomst als kerk, want we gaan verder, met elkaar, ook in het nieuwe seizoen. Tegelijkertijd is wel duidelijk dat deze oude tekst vooral werd uitgesproken en gezongen in een funerale setting, zoals wij ook het inmiddels zo populaire ‘Ga met God’ kennen. Dat zou te denken kunnen geven.
Aan de andere kant: we weten dat we in het leven dat ons wacht de wegen niet alleen maar welwillend voor ons open liggen en ook dat je de wind niet altijd mee hebt, maar het is goed als we elkaar dat van harte toewensen, ook voor de volgende stap, ook voor de korte tijd tussen deze ontmoeting en een volgende. Het is goed om erop te mogen vertrouwen dat God ons nabij is en ook dat we elkaar dat gunnen.
Irish Blessing
May the roads rise up to meet you,
May the wind be always at your back,
May the sun shine warm upon your face,
May the rains fall soft upon your fields
And until we meet again
May God hold you in the palm of his hand.
Len Borgdorff