En Route 1
‘Wandelaar, er is geen weg,
de weg ontstaat in het gaan’
[Antonio Machado, 1875-1933]
Waar kom ik vandaan?
Bijna 70 jaar geleden
kwam ik ter wereld in
een onooglijk dorpje
in de schaduw van de Rotte:
bron van overvloedig
glasland dat weilanden,
boezems en molens
binnen krap een eeuw
aan het zicht onttrok.
Ik werd drie weken na de
Elizabethvloed van 1 feb ‘53
geboren onder aan de
hol van de Berkelseweg…
in een warm nest tussen
tomaten- en komkommerplanten.
De geur van de trekkas
hangt nog in mijn neusgaten:
ik ademde mijn longen
vol van verlangen naar leven.
Ik speelde dag in dag uit tussen
de volle aren van de akkers,
in het land van oom Thijs
In hooiberg en koeienstal.
Verborg me met hartsvriend Jan
op de zolder van de schuur
of in een zelf gegraven hol
aan de zijkant van de weg.
Wij zochten onze weg langs de
landscheiding en ontdekten
en route speels geheimen van
het leven aan den lijve.
Bas van den Berg
En Route 2
‘De reis is de bestemming’
[adagium pelgrims nieuwe stijl]
Waar ga ik naar toe?
Op een kruispunt in de tijd
zomer 1970 begon mijn
pelgrimsreis naar het onbekende.
Zeventien jaren lang groene lucht
ingeademd, frisse geuren van
net beregende tomatenplanten
of kleine prikkels aan mijn vingers
van komkommerplanten tussen
de strobalen in de hitte van de kas
Hoe doe je dat? Loskomen van
natuur atmosfeer als een jas
om mij heen, die meetrok op
reis met Jan naar Zuid Frankrijk.
In een gigantische melkwagen
richting Bordeaux, de wereld
van La Douce France voetje voor
voetje ontdekkend, liftend met
onze rugzak en route pal in de zon
langs zacht glooiende graanvelden
heerlijke rosé en mooie Algerijnse
schonen in Avignon, samen zinnen
prikkelen op de vierkante meter.
Na de zomer met een hoofd vol
verlangens neerstrijken in Wageningen,
waar mijn jongensdroom uiteenspat
en mijn ziel muteert in honger
naar nieuwe kennis en dieper leven…
naar rijke onbekende werelden,
ver weg en heel dichtbij…
en alles
wat ik kende en geloofde verdampte;
het enige wat nu nog telde was:
geef je gewonnen aan waarachtig
leven, voluit…dat mijn bestaan
te boven gaat, oneindig lang.
Bas van den Berg
En Route 3
‘Ook dat wat vast lijkt, als de grond onder onze voeten, is in voortdurend gesprek met iets op afstand, ademt in het geheim.’
[Marjolijn van Heemstra, In lichtjaren heeft niemand haast, p. 66]
Waarom ben ik hier?
Sinds ik vijftig jaar geleden wegtrok
uit Bergschenhoek tot op vandaag
ben ik blijven uitvliegen, keer op
keer spiralend met speelse spirit
langs de gewesten van het zijn,
geestgronden van het volle leven.
Na twee keer zeventien landde ik
op het kleurrijke nest van samen
ontdekken van wat het leven de
moeite waard maakt, spannend
en avontuurlijk schatgraven naar
sporen van zin en betekenis…en
dan die onverwacht ontdekken dwars
door ingesleten dagdagelijkse
dingen heen: met vallen en opstaan …
en steeds weer je neus stoten en van
geen ophouden weten. Dat is de
grondtoon geworden in mijn leven
oorsprong van mijn zielsmuziek.
Vleugels van hoop doen je in het
onbekende stappen, en ook al
ben ik bang, ik durf steeds beter
over de rand van het ravijn te kijken.
Samen met vrienden momenten
van huiver en ontzag vieren en
op andere dagen rouwen om wat
en wie verloren gaat.
Ik voel me kwetsbaar en zo krachtig tegelijk,
zoveel dichter op de huid van het
bestaan.
Vijftig jaar ben ik en route met een
taai lichaam en een lenige geest
beweeg ik me door de tijden heen.
Bas van den Berg
