Deze zomer exposeren gemeenteleden rond het thema Engelen. Voor de mensen die de kerk niet kunnen bezoeken, delen we ook in de nieuwsbrief hun bijdragen.
Ontzetting
Dit schilderij is ontstaan nadat ik een paar dagen daarvoor gered was uit een penibele situatie.
Nog steeds ben ik bezig met de vraag waarom ik toen zo tegen mijn eigen angsten – en tegen de waarschuwingen van een ander – ben ingegaan.
Het was 11 december 2022. Marokko speelde die dag voetbal en Silvie vierde haar 50ste verjaardag in de molen van Lombok. Bij voorgaande wedstrijden die Marokko gewonnen had waren er ongeregeldheden geweest in Lombok en ik was dan ook vooraf al wat gespannen. Juist op die avond naar die wijk gaan? Samen met Ria zag ik al op de roltrap dat het helemaal mis was op het Westplein. Ria stelde voor een omweg te maken maar ik zei ‘stoer’: “Nee hoor, als we maar bij elkaar blijven, komen er we er wel doorheen.” De eerste golf rellende jongelui, daar ben ik dan ook dwars doorheen gelopen, tot ik erachter kwam dat ik Ria was kwijtgeraakt. Zij bleek te zijn teruggerend, wat op zich een veel gezondere reactie was. Ik stond daar volkomen onthutst midden in de chaos en wist echt niet meer wat ik moest doen.
Opeens werd ik aangesproken door een alleraardigste jongeman die mij vertelde dat ik daar heel gevaarlijk stond en gewond kon raken door rondvliegende voorwerpen. Ik kon alleen maar mompelen dat ik Ria kwijt was en ook niet meer wist wat ik nu moest doen. Hij stelde voor om te proberen Ria te bellen. Een heel goed idee natuurlijk. Alleen, ze nam niet op. Vervolgens heeft hij mij tussen de politiepaarden door in veiligheid gebracht en stond ik nog een tijd wat wezenloos naar al die indrukwekkende paardenkonten te kijken terwijl ik geen idee had wat ik verder moest doen. Opeens ging mijn telefoon en bleek Ria op de hoek van de Damstraat te staan. Ze stond er samen met dezelfde jongeman die mij in veiligheid had gebracht. Hij was dus blijkbaar teruggegaan naar de stationskant van het Westplein om daar een andere oudere vrouw op te zoeken die er ook wat verdwaasd uitzag. Ik heb hem bedankt en een reddende engel genoemd.
Nog steeds heb ik geen idee wie deze man was en waarom hij ons geholpen heeft maar ik heb hem wel als een Engel ervaren!
Materiaal – voornamelijk acryl
Oorspronkelijk was het een vel waarop we resten verf smeren aan het eind van de les (smeervel).
De opdracht was om daarmee te werken en iets van je emoties erin te verwerken.
Bij mij ontstond dit figuur. ‘Mooi’ is het niet, maar wel een beeld van de chaos en ontzetting die ik voelde op dat moment.
Marianne van den Berg
