Wij laten iets graag opnieuw beginnen. Zo houden we de moed erin. We vieren Kerst, de jaarlijkse opstanding, het nieuwe jaar… Na een vakantie voelen we ons herboren en elk nieuwgeboren kind is een herleving.
De waarheid is dat de tijd doorgaat, eventjes met, aanmerkelijk langer zonder ons. De Bijbel kent de nodige beelden voor onze nietigheid en heeft het over gras, rook, ademtocht, gebroken vaatwerk. Ondertussen verzinnen wij levenslang beelden om te denken dat wij zullen blijven. Wij wel: ‘old soldiers never die’, ‘onkruid vergaat niet’, ‘lang zullen we leven’, ‘zolang ik er ben, is de dood er niet, en als de dood er is, dan ben ik er niet’.
Gelukkig loopt er altijd iemand met ons mee.
