Misschien geen honderd jaar, al lijkt het daar wel op, maar dan toch minstens dertig, droeg Leen Wijbrans zorg voor de doop- en gedachteniskruisjes. Hij maakte ze, hing ze vervolgens op bij het grote kruis voor in de kerkzaal. Daar hingen ze een jaar. Dan beklom hij opnieuw de trap (en gelukkig is die van de laatste jaren wat steviger dan de vorige) om ze er weer af te halen. Op de achterkant daarvan kwam een plaatje met wat persoonlijke gegevens. Ook daar zorgde Leen voor. De laatste tijd werd hij daarin zorgvuldig begeleid door Netty, en dat is maar goed ook, want een trap blijft een lastig ding voor iemand van hoge jaren.
Het was een twee-eentje tussen Leen en Cock om dit allemaal in goede banen te leiden, maar daar gaat nu verandering in komen, want Leen stopt ermee. Gelukkig vond Jan Wilten het geen probleem om deze klus van hem over te nemen. Daar danken we hem hartelijk voor natuurlijk, maar onze dank gaat vooral uit naar Leen Wijbrans. Bijna honderd jaar in stilte deze klus. Het is geen sinecure.
Namens de kerkenraad
Len Borgdorff