Dag Hammerskjöld was een Zweedse diplomaat die van 1953 tot 1961 secretaris-generaal was van de Verenigde Naties. Een man die zich onvermoeibaar inzette voor de vrede. Na zijn plotselinge dood door een vliegtuigongeluk werd in zijn appartement in New York een bundel aantekeningen gevonden die hij zelf ‘Merkstenen’ noemde. Bergwandelaars en alpinisten markeren soms de weg die ze gaan met stenen, om later de weg terug te kunnen vinden. De titel ‘Merkstenen’ werd een beeld voor de religieuze zoektocht die Hammerskjöld in zijn leven was gegaan. Het volgende fragment is zo’n merksteen van zijn spirituele weg:
“Pinksteren 1961
Ik weet niet wie -of wat- de vraag stelde. Ik weet niet wanneer zij gesteld werd. Ik herinner me niet dat ik antwoordde. Maar eens zei ik ja, tegen iemand – of iets. Vanaf dat moment heb ik de zekerheid dat het leven zinvol is en dat mijn leven, in onderwerping, een doel heeft. Vanaf dat moment heb ik geweten wat het wil zeggen ‘Niet om te zien’ of ‘zich niet te bekommeren om de dag van morgen’.“
Bij dit fragment denk ik aan wat Jezus zegt tegen zijn leerlingen: “Niet jullie hebben mij uitgekozen, maar ik jullie …” .
Wonderlijke woorden. Wij zijn het toch zelf die ervoor kiezen om wel of niet te geloven? Is geloven dan niet mijn eigen keus? Mijn beslissing omdat ik het de moeite waard vind. Of is dat te simpel? Of niet te simpel, maar eigenlijk te platvloers. Omdat het zo niet werkt. Misschien is het nog simpeler en is geloven niet meer en niet minder dan alleen maar ‘ja’ zeggen.
Dat valt te overwegen, komende zondag.
Ype Viersen