Zou er verschil zijn tussen geloven in de ochtend en geloven ‘s avonds? Geen verschil van inhoud, maar in beleving? Zoals je ochtend- en avondmensen hebt. Dat verschil schijnt te maken te hebben met de nucleus suprachiasmaticus, een plekje in de hersenen dat onze biologische klok aanstuurt en zorgt voor de afgifte van hormonen. Zouden er ‘ochtendgelovigen’ en ‘avondgelovigen’ zijn?
Ik moest eraan denken bij het gedicht Ontbijt van Anton Ent uit de bundel Kootwijkerzand. Het lijkt me helemaal een gedicht voor een ochtendgelovige.
De schoonheid van het broodmandje!
De bramenjam roept de emmer vol blauwzwarte vruchten op,
de struik met lichtvlekjes, gevuld met grijpbare schatten.
Vandaag kan het feest zijn. Het riet prijst
de schepper om het goede dat hij gemaakt heeft,
de dorens zijn vergeten, de schrammen genezen.
Eenzijdig, meerzinnig. Het denken is digitaal,
maar ik ervaar de glans van het rieten broodmandje
en proef de smaak van de zelfgemaakte bramenjam.
Kijk, tast toe en proef. De werkelijkheid biedt zich aan in een broodmandje en zwarte bramenjam. Een nieuw begin. ‘Hier ben ik!’
Dag Hammerskjöld schreef in zijn dagboek: “Je durft ja te zeggen – en ervaart een diepe zin. Je herhaalt je jawoord – en alles wordt zinvol. Als alles zinvol is, hoe kun je dan iets anders leven dan een ja.”
“Hier ben ik!” – Hoe vaak staat dat in de Bijbel? Moet ik nog eens opzoeken.
Ype Viersen
