Verdriet hield pas op toen hij stierf:
de weduwnaar als een soldaat
die het leven dat zijn maten zijn verloren
niet aanvaardt.
Goeie ouwe Cecil! Geen Kom Bluey meer.
Geen melktijd meer. Geen verhalen meer.
We teren nog steeds op jouw verbeelding
die sterker was dan die van ons allemaal.
Op een bepaalde manier is je graf
kleiner geworden, in die drie maanden.
Puntiger, doordat de klei is gekrompen,
als een rits die vastzit in een jas.
Je cricketschoenen staan
in het museum! Soms komt
er nog een brief. Na jou stierven er nog twee:
Annie, en Stewart. De oude Stewart.
Veel volk op jouw dag:
familie, en mensen van buiten.
Maar natuurlijk waren er heel wat al eerder
naar hun eigen begrafenis gegaan.
Vandaag de dag proberen snobs
ons religie uit het hoofd te praten.
Laat ze opdonderen. Ik wens je God toe.
Les Murray
(vertaling Maarten Elzinga)