In 2016 verscheen De orthodoxe ketter en andere onmogelijke verhalen – dat laatste deel is de ondertitel van het boek – van Peter Rollins (foto). Je zult er veel van Bonhoeffer in herkennen, maar ook veel van de moderne theoloog John D. Caputo. Elk verhaal, Rollins zelf heeft het over parabels, verziet hij van commentaar. Deze nieuwsbrief verschijnt tussen Hemelvaart en Pinksteren. Dat lijkt wel een beetje op een langgerekte Stille Zaterdag. Of op de tijd waarin wij leven, wachtend op de wederkomst, zo we dat al doen. Het verhaal ‘Wachten op de Messias’ van Peter Rollins past hier wel bij. Het commentaar dat Rollins zelf bij zijn verhaal levert, laat ik weg.
Len Borgdorff
Wachten op de Messias
Er bestaat een oud verhaal dat gaat over de wederkomst van de Messias. Daarin wordt verteld dat hij op een grijze maandagmorgen volstrekt anoniem aankwam bij de poorten van een grote stad om het werk van zijn Vader te doen.
Werk was er genoeg. Want hoewel er vele jaren voorbij waren gegaan sinds zijn laatste bezoek was er nog veel mis. Er waren nog steeds veel armen, zieken en mensen die werden onderdrukt. Er waren nog steeds veel verschoppelingen. En hoewel er ook nog steeds veel mensen waren die zich voor hen inzetten en bleven hopen op een rechtvaardige wereld, ging de uitbuiting door.
Lange tijd schonk niemand aandacht aan de eenzame zwerver met het verweerde gezicht en de haveloze, stoffige kleren; de stille man die zijn dagen doorbracht bij de zieken en bij ongewenste types. Het was een grote stad, zodat niemand wist wie er binnen haar poorten verbleef.
Maar, zo gaat het verhaal, ten slotte besloot de Messias zijn identiteit aan een aantal uitverkorenen te onthullen: mensen die trouw waren gebleven aan zijn leer. Het was een schamel groepje dat samenkwam om te bidden en zich inzette voor de armen. In een kleine, onbeduidende kerk aan de rand van de stad kwamen ze bij elkaar.
Toen de Messias op een zondagochtend de bescheiden ruimte binnenkwam, werd hij getroffen door het groepje dat zich in de hoek had verzameld, biddend en smekend om de dag des Heren. Terwijl ze baden voelden ze hoe de intense blik van Christus langzaam hun ziel binnendrong. Het werd stil in de kring toen ze zich realiseerden wie het huis van God was binnengekomen. Geruime tijd durfde niemand iets te zeggen. Tot de leider van de groep al zijn moed verzamelde, naar Christus toeliep, voor zijn voeten neerviel en uitriep: “Wij hebben zo lang gewacht op uw terugkeer. Jarenlang hebben wij geduldig naar uw komst uitgekeken. Ook vandaag, net als iedere andere dag, hebben wij daarom gebeden.”
Toen stond hij op, keek Christus in de ogen en zei: “Nu u bij ons bent heb ik één vraag.” Christus luisterde, maar wist al wat de vraag zou zijn. “Vertel ons wanneer u zult komen!” De Messias antwoordde niet maar glimlachte alleen. Toen voegde hij zich bij de anderen met hun gebeden en hun tranen. En hij is daar tot op de dag van vandaag. Wachtend en dienend in dat kleine onbetekenende kerkje aan de rand van de stad.
Peter Rollins
