De dichter van dit gedicht is John Bunyan, die ook A Pilgrim’s Progress schreef. Een ‘roman’ die eeuwen lang in ieder protestants gezin werd stuk gelezen. De bekende tekening van de brede en de smalle weg zou zonder deze roman niet hebben bestaan.
Dit gedicht vind je terug in een aanhangsel bij de roman. Hij schreef het in de jaren zeventig van de zeventiende eeuw, voor een groot deel in gevangenschap.
Op de startzondag wil de cantorij het gedicht zingen als lied, op de melodie die later voor deze tekst werd gebruikt. Het gaat hier om de melodie van Monk’s Gate, traditionele melodie, die Ralph Vaughan Williams in 1906 publiceerde.
Bunyan heeft het gedicht nooit als lied bedoeld. Dat blijkt uit het merkwaardige metrum. De tekst is ook een beetje uit het verband gerukt waarin de dichter het plaatste. Het puritanisme van Bunyan is een derde reden om aan te nemen dat de tekst niet bedoeld was om gezongen te worden. Puriteinen hielden niet van gezangen in de kerk en al helemaal niet als er zo los met de Bijbelse boodschap werd omgesprongen en er Shakespeareaanse sprookjeselementen in verwerkt waren.
Maar de cantorij zal het zingen op de startzondag van volgende week. Uit volle borst en opgewekt.
LB